In Tibet gaat het bidden bijna de hele dag door. De mensen bidden daar op een bijzondere manier. Ze zeggen korte gebeden op die mantra’s heten. Als zo’n mantra vele keren wordt herhaald gaat er een grote kracht van uit, geloven de tibetanen.

De mooiste en sterkste klank is: "om". Dit is de eerste klank van de mantra. "Om mani padme hum" betekent: "zelfs een prachtige lotusbloem kan opbloeien uit de modder" (ook al heb je veel problemen, je hebt altijd de mogelijkheid om te bloeien als een lotusbloem). Om mani padme hum hoort men overal zeggen in Tibet.
Mensen die op straat lopen zeggen het. Monniken zingen het op één toon, terwijl anderen op lange trompetten blazen.
Winkeliers mompelen het terwijl ze een klant helpen, deze mantra staat gegraveerd op gebedsmolens. Dit zijn bronzen cilinders die snel kunnen ronddraaien.

Bij elke tempel zijn een aantal gebedsmolens die de gelovigen laten draaien zodat de mantra als het ware vele keren de wereld in worden gestuurd.
Boeddhisten gebruiken ook vaker een gebedsmolen waar de tekst op gegraveerd staat en in het molentje een papier zit met meer dan 1000 keer geschreven, de mantra: Om mani padme hum

Dit gebed wordt ook wel op vaandels geschreven, zodat de wind het kan verspreiden. Ook is het gebed op de rotsen geschreven. De wind speelt met de vlaggetjes en voert de gebeden mee over de wereld. Na een tijdje verbleekt de tekst door de zon en wordt het gebed opgenomen in de hemel.